بازگشت معشوق...

دور از نشاط هستی و غوغای زندگی
دل با سکوت و خلوت غم خو گرفته بود
آمد، سکوت سرد و گرانبار را شکست
آمد، صفای خلوت اندوه را ربود.

آمد، به این امید که در گور سرد دل
شاید ز عشق رفته بیابد نشانه ای
او بود آن نگاه پر از شور و اشتیاق
من بودم وسکوت وغم جاودانه ای

آمد، مگر که باز در این ظلمت ملال
روشن کند به نور محبت چراغ من
باشد که من دوباره بگیرم سراغ شعر
زان پیشتر که مرگ بگیرد سراغ من.

گفتم مگر صفای نخستین نگاه را
در دیدگان غم زده اش جستجو کنم
وین نیمه جان سوخته از اشتیاق را
خاکستر از حرارت آغوش او کنم

چشمان من به دیده او خیره مانده بود
رخشید یاد عشق کهن در نگاه ما.
آهی از آن صفای خدایی زبان دل
اشکی از آن نگاه نخستین، گواه ما

ناگاه عشق مرده سر ازسینه برکشید
آویخت همچو طفل یتیمی به دامنم
آنگاه سر به دامن آن سنگ دل گذاشت
آهی کشید از سر حسرت که: این منم

باز آن لهیب شوق و همان شور و التهاب
باز آن سرود مهر و محبت ولی چه سود
هر کدام رفته به دنبال سرنوشت
من دیگر آن نبودم و او دگر او نبود...

انار قرمز

                یه دونه انار قرمز
                       رفتن بهونه کرده
                            یه دونه انار قرمز
                                 زیر خاکا لونه کرده

               زندگی همش همینه
                         یه خیال و یه تصور
                            هرکسی میره با مرگش
                                           میزنه به ما تلنگر

              اهل گریه دیگه نیستن 
                             آدمای این زمونه
                                  خنده هاشون که دروغه
                                         گریه هاشون بی بهونه

              هوا وقتی اینجا گرمه
                       یخا آب میشن تو چشما
                                 خنده دارن رو لباشون
                                        به دروغ واسه دل ما

               هیشکی رو شاخه لبهاش
                                گل نمیکنه تبسم
                                    دیگه هیچ کسی نمونده
                                             که باشه به فکر مردم

               اهل گریه دیگه نیستن 
                             آدمای این زمونه
                                 خنده هاشون که دروغه
                                          گریه هاشون بی بهونه...

مرا به خاطر بسپار

اگر که دل سوخته ای با تو غریبه نیستم
                     که با تو بغض عشق را غزل غزل گریستم

مرا به خاطر بسپار لحظه به لحظه خط به خط
                     درستی مرا ببین در این زمانه غلط

خوب مرا نگاه کن تو ای تمام دیدنم
                    خوبم اگر یا که بدم دروغ نیستم منم

مرا که پشت پا زدم به راه و رسم روزگار
                     اگر عاشقی و یار مرا به خاطر بسپار

در آستانه این سفر پشت نگاه بدرقه
                     گریه نکن نگاه کن مرا به خاطر بسپار

سر همان کوچه سبز که میرسد به انتظار
                     من ایستاده ام هنوز مرا به خاطر بسپار

دل

دوستت دارم. خیلی زیاد. اونقدر که دوست دارم تو همه نوشته‌هام یه ردی از تو باشه. دوست دارم هر وقت چیزی می‌نویسم یه اسمی از تو ببرم. دوست دارم وقتی برای کسی از زندگی خودم تعریف می‌کنم، بیشتر از تو بگم. از خوبی‌هات، از مهربونیات، از ... . دوستت دارم. اونقدر که حس می‌کنم وقتی هستی، هیچی نمی‌خوام و وقتی نیستی، جز تو هیچی نمی‌خوام