غربت

تو زیر بارون من پشت دیوار           
تو خسته از شب من مات مهتاب
                     تو میشکستی تو فصل گریه
                     من میتکیدم تو پیله ی خاک
تو قصه گفتی از کوچ مهتاب
من مینوشتم از راز مرداب
                      تو میگذشتی از جرم خورشید
                      من میرسیدم تنها و بی تاب
مثل مترسک از پشت پرچین
دیدم که پاییز قداره می بست
                      تنها درخت معصوم خونه
                      دیدم که میمرد اما نمیشکست
تو مثل بارون همپای پاییز
من مثل فریاد همدرد غربت