وقت رفتن

ساعتها می گذرد و من لحظه ها خاموش

جام ها می شکند و من هنوزنشدم بیهوش

اسارت در آزادی چیزی است مدهوش

هم اکنون دربندشم و افسوس یک کوش

سالهاست عصایم شکسته ولی راهی نیست

همین یک قدم دو قدم برای من طولا نیست

برای منی که سالها درعشق و جوانی

فراموشم شده بود آثاری از بندگانی

فراموشم شده بود که جامم تهیست ز وفا

از عشق و شور و صفا نسبت به خدا

ولی حالا که وقت رفتنست پروردگارا

توبه میکنم به درگاهت ببخش و بیامرز مرا...