گلایه

من با تو بودم اما تو افسوس                
                به بودن من نکردی عادت
تو پر کشیدی من پر شکستم
               تو ساده بودی من ساده موندم
تو با من از شب گلایه کردی
               من بی تو تا صبح از خونه خوندم
چشمای سردت دنیای من بود
              اما تو هیچوقت باور نکردی
شکستم و تو حتی یه لحظه
              با گریه های من سر نکردی
من با تو بودم وقتی که آروم
              پشت نقاب آیینه سوختی
کاش وقت رفتن بهم میگفتی
              اون همه عشقو به چی فروختی