سایه های شب بی رفیقی

با کوچ آواز رفتن نیست...فانوس رفاقت روشن نیست
نترس از هجوم حظورم...چیزی جزتنهایی با من نیست
وقتی تو نباشی من به من مشکوکم به هر گل به هر سایه روشن مشکوکم...
مشکوکم به اشک کبوتر مشکوکم به خواب خاکستر مشکوکم...
بی تو به کابوس و رویا مشکوکم...به شعله به پروانه حتی مشکوکم...
باز امشب فانوس روشن نیست...با سوگ این شب یک شیون نیست...
از کوکب تا کوکب شب هست وشوق شب کشتن نیست...
ترسم نیست از دیوار از بن بست از سایه...تاریک تاریکم من از من میترسم
چرا دل ببندم به شب کوچه گردی که از این سکوت سترون میترسم
من از سایه های شب بی رفیقی من از نارفیقانه بودن میترسم
مشکوکم به اشک کبوتر مشکوکم...مشکوکم به خواب خاکستر مشکوکم...
با کوچ آواز رفتن نیست...فانوس رفاقت روشن نیست
نترس از هجوم حظورم...چیزی جز تنهایی بامن نیست
شب هست وشوق شب کشتن نیست
              شب هست وشوق شب کشتن نیست...

قاب عکس

روی دیوار اتاقم تو یه قاب عکس چوبی               
تو کنارمی هنوزم با یه دنیا عشق و خوبی

                  تو کنارمی هنوزم میون این همه دیوار
                  هنوزم چشمای نازت به چشام زل زده انگار

گل سرخ یادگاریت میگه که آهای دیوونه
اون دیگه برنمیگرده چرا یادت نمیمونه؟

                 من که باورم نمیشه آخه همبغض صمیمی
                 همه سهم من از تو بشه این عکس قدیمی

مگه میشه برنگردی من که باورم نمیشه
وقتی که هنوز تو این عکس با منی مثل همیشه

                هنوز این اتاق خالی این چراغ نیمه روشن
                همه شاهدن که هیچوقت تو نرفتی از دل من

کاشکی این دنیای دلگیر قد قاب عکس ما بود
که فقط تنها واسه من توی دنیای تو جا بود

                شاید اون وقت تو نگاهم دیگه بارونی نمیموند
                دل من تو عکسی کهنه دیگه زندونی نمیموند

مگه میشه برنگردی من که باورم نمیشه
وقتی که هنوز تو این عکس با منی مثل همیشه