قانون پرواز

قانون پرواز

یک روز در اوج محنت دل

در اوج زخم و درد دل

آبینه را به مدد مرهم نهادن

بر خستگیهایم بنا کردم...

گفتم از دل می نویسم...

و از دل نوشتم...

نگارش حرفهای برآمده از دل دشوار بود

اما با همه دشواریهایش

با همه مشکلاتش

به احترام دل نوشتم

و امروز...

امروز به احترام همان دل آسمانی

که خواهان دلی ساده و بی آلایش است

با آبینه مهربان و ساده ام خداحافظی می کنم

***

این قانون پرواز است.

تا اوج تنها باید رفت.

بال زدنهای پیاپی خسته ات می کنند.

نور را ببین.

خسته ای! می دانم.

باید رفت! چاره ای نیست.

دانه های زمینی را رها کن.

بالاتر سفره ای از طعام آسمانی گشوده اند.

فقط اندکی صبر کن.

و به سحر بیندیش.